نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشیار گروه قرآن و حدیث. دانشگاه حضرت معصومه(سلام الله علیها) قم
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسنده [English]
.قاعده «بَسیطَةُ الْحَقیقَةِ کل‌الأشیاء و لیس بشیء منها» از مهمترین مباحث موجود در حکمت صدرائی و بخصوص در مبحث الهیات بالمعنی الاخص آن است که صدرالمتالهین ادعا کرده؛ کسی غیر از فلوطین و او بر آن اطلاع پیدا نکرده‌است، اما آیا دیگر فلاسفه، در تطوّر و تکامل مفاد قاعده موثر بوده‌اند؟ باتوجه به اینکه این قاعده در دو ساحت وحدت در کثرت و ساحت کثرت در وحدت، قابل معنا کردن می‌باشد، این نوشته با اثبات اینکه ملاصدرا در فهم اصل این قاعده، در هر دو ساحت، وامدار آیات و روایات و شهودات عرفا است؛ سعی کرده‌است تطور این قاعده را در میان فلاسفه قبل از ملاصدرا به روش توصیفی تحلیلی در معرض نقد و کنکاش قرار دهد. از این رو؛ فلوطین، سعی کرد مفاد این قاعده را در هر دو ساحت بیان کند. اما فارابی، شیخ اشراق و میرداماد، تنها در ساحت کثرت در وحدت، با چشم پوشی از مبانی‌شان در تطور این قاعده نقش داشته‌اند.
کلیدواژه‌ها [English]
)